అనామక టెనెంట్: కలిసి జీవించే కథ

ఇంట్లో మాకు తెలియని ఓ అతిథి రెండేళ్ల పాటు ఉండేది - ఇంట్లో ఉండే ఎలుక కాదు, కాలువ ఎలుక. అది మాకు ఇష్టమైన అతిథి కాదు, దాని వల్ల ఎప్పుడూ ఇబ్బందే. పైపులు కరుక్కుంటుండేది, కొన్నిసార్లు వంటింట్లోకి వచ్చేది కూడా. ఎలుకల మందు వాడటం మాకు ఇష్టం లేదు - ఎందుకంటే బాధపడుతూ చనిపోవడం మేము భరించలేము. దాని బయటకు వెళ్లకుండా అడ్డుకోవడానికి మేము చాలా ప్రయత్నించాము కానీ, అది మా ఊహా కందించి వచ్చేసేది.

మా నాన్న గారు రెండేళ్ల క్రితం చనిపోయిన తర్వాత ఇంట్లో బాధా వాతావరణం ఉండేది. ఆ ఎలుక సంచారం మాకు ఆశ్చర్యంగా ఉండేది,. ఆయన ఎప్పుడూ మా ఇంటి పూజా మందిరంలో కూర్చునేవాడు, ఆ ఎలుక కూడా అక్కడే ఉండేది. అది ఎప్పుడూ పూజా మండపం కింద దాక్కొనేది

ఆఖరికి అది అన్ని గొట్టాలు కొరికింది. చివరికి విసుగు చెంది, నేను ఇనుప ముక్కతో చివరి రంధ్రాన్ని మూసివేశాను. ఇంట్లో శాంతి వచ్చింది. ఇది ప్లాస్టిక్ పైపులను కొరుకుతూ, నిరంతరం చాలా శబ్దం చేస్తూ ఉండేది. ఎలుక కొట్టే శబ్దం, కదిలే శబ్దాలు ఏమీ లేవు. మేము చివరకు బయటపడ్డాము, కానీ ఓ అసాధారణత మిగిలిపోయింది. ఇబ్బంది కలిగించే అతిథి అయినా, అది మా నాన్న గారి జ్ఞాపకాలతో అనుసంధానం అయ్యింది.

బీహార్‌లో ఉన్నప్పుడు జరిగిన ఓ సంఘటన నాకు గుర్తుకు వచ్చింది. అక్కడ ఓ పాడుపడిన ఫ్యాక్టరీ మా ఇంటి పక్కన ఉండేది, అక్కడ కోతుల కుటుంబం ఉండేది. మా తల్లిదండ్రులు ఇంటికి వచ్చిన ఐదవ రోజు నుండి ఓ కోతి మా ఇంటి ఆవరణలోకి వచ్చి “అమ్మా” అని పిలిచేది. రోజూ, ఈ కోతి మధ్యాహ్న భోజన సమయంలో వచ్చి, కొడుకు తన తల్లి అని పిలుస్తున్నట్లే అమ్మను ఆప్యాయంగా అమ్మా అని పిలుస్తూ ఉండేది. అది ఆశ్చర్యంగా ఉంది.ప్రశాంతంగా వెళ్లిపోయేది. బీహార్ వదిలి వెళ్లేటప్పుడు, ఆ కోతికి ఎవరు తిండిపెడతారో అని మా అమ్మ దుఃఖించేది. ఎంతో దుఃఖంలో ఉన్నా మనల్ని కదిలించే కొన్ని సంబంధాలు పేరు లేకుండా ఉంటాయి.

కొత్త విషయాలు ఏమీ తెలుసుకోవడానికి లేవు. వయసు పెరగడం వల్ల మనిషి జీవితంలోని ప్రాథమిక నియమాలపై పెద్దగా ప్రభావం లేదు. మనిషి సామాజిక జీవి. ఆహారం, ఆశ్రయం, దుస్తులు వంటి ప్రాథమిక అవసరాలు తీరిన తర్వాత ఇతర సంబంధాల కంటే సహచర్యం ఎక్కువ అవసరం. టామ్ హాంక్స్ “castaway” సినిమా చూసిన వారికి నేను చెప్పేది అర్థమవుతుందని నమ్ముతున్నాను.

జీవితాంతం గుర్తుండిపోయే ప్రతి సంబంధం, ప్రతి చర్య, ప్రతి అనుభూతి తో కూడుకొని ఉంటాయి. ఆ సంబంధంలోని గొప్ప క్షణాలు మనతో ఎప్పటికీ ఉంటాయి, సంతోష సమయాల్లో, బాధ సమయాల్లో గుర్తుకు వస్తాయి. చెల్లెలు పెళ్లి జరుగుతున్నప్పుడు ఆనందించడానికి, తాతయ్య గారు చనిపోయినప్పుడు ఏడవడానికి వాటి వాటి ఉపయోగపడతాయి. ఈ క్షణాలు మన ప్రపంచాన్ని మార్చేస్తాయి

జ్ఞాపకశక్తి బలహీనమే అయినప్పటికీ, అదే మన ఏకైక ఆశ. బామ్మ గారి చేతుల నుండి చిన్న ముక్క పదార్థాలు తింటున్నప్పుడు, ఈ క్షణానికి మార్చడానికి నా దగ్గర ఉన్న ఏ వస్తువునైనా నేను ఇస్తాను అనిపించేది. అది నిజమైన అభిమానం, నిజమైన ఆనందం, కనిపించని కన్నీళ్లు, ఇకపై ఏమీ చెప్పలేని కోరిక.

పేరు లేని ఈ ఎలుక మన గుండెల్లో ముద్ర వేసింది. దాని వల్ల మన దుఃఖాన్ని ఎదుర్కోవాల్సి వచ్చింది, అసాధారణ స్థితిలో ఊరట కనుగొన్నాము, చివరికి సంబంధాల శక్తిని గుర్తించాము.

ముగింపు:

మా ఇంట్లోకి వచ్చిన ఎలుక ఒక అనామక అతిథి. అది మాకు చాలా ఇబ్బంది కలిగించినా, మాకు ఒక విలువైన పాఠం నేర్పింది. జీవితంలోని అన్ని సంబంధాలు, అవి ఎంత చిన్నవిగా ఉన్నా, మన జీవితాలపై గణనీయమైన ప్రభావాన్ని చూపుతాయి. మనం ఎల్లప్పుడూ మన చుట్టూ ఉన్న వారితో మనం పంచుకునే అనుబంధాలను అభినందించాలి, ఎందుకంటే అవి మనల్ని మానవులుగా చేసేవి. ఒంటరితనం యొక్క భావోద్వేగాలను ఎదుర్కోవడంలో మనకు సహాయపడే అనుకోని స్నేహాలు మన జీవితంలోకి రావచ్చు. జీవితంలోని కష్ట సమయాల్లో కూడా మనకు ఆశ మరియు ఓదార్పునిచ్చే అద్భుతాలు మన చుట్టూ ఉన్నాయి.